Op weg

In dit eerste verslag voor ons vertrek, neem ik jullie kort mee op reis door onze voorbereiding van de afgelopen maanden. Want u zult begrijpen, de reis die wij gaan maken is er niet een die je zomaar uit een boekje haalt. Sterker nog, het plannen van de route, het voorbereiden en het organiseren van alle randvoorwaarden heeft behoorlijk wat bloed, zweet en tranen gekost.

Het begint allemaal in het voorjaar van 2016, als we regelmatig naar “de gevaarlijkste wegen van de wereld” kijken en in de maanden daarvoor al vaker gesproken hebben over het maken van een grote reis samen. We besluiten om een reis te gaan maken in de eerste helft van 2017 en zetten met potlood een eerste opzet van het volgen van de zijderoute op papier. In deze eerste opzet was ons idee om met de auto helemaal naar China (of een ander Aziatisch land) als eindbestemming te rijden en de auto daar te verkopen of terug te laten schepen naar Nederland. Een verkennend telefoongesprek later kon dit idee echter alweer de prullenbak in, want het rijden door China zou ons een behoorlijk fortuin kosten (lees: zo’n €15.000,- aan vergunningen en verplichte gids), dus back to the drawing board!

Plan 2.0 werd geboren. Het zelf rijden door China werd hierin vervangen door een 30-daagse rondreis met openbaar vervoer en de auto zouden we in die periode stallen in Ulaanbaatar, Mongolië. Het einde van zijderoute 2.0 bleef nog even open, we twijfelden over het verkopen van de auto in Mongolië of dat het haalbaar was om via Rusland weer terug te rijden naar Nederland. Met deze vraag in ons achterhoofd zijn we begonnen met het uitschrijven van onze route in Excel, met daarin alle afstanden en reistijden per geplande etappe, highlights die we willen bezoeken en een groffe schatting van hoe lang we in elke stad/gebied willen blijven. Menig avond werd in september doorgebracht met Lonely planets op schoot en op de laptop Google maps en Excel geopend. Dit ging niet altijd zonder slag of stoot (na een stressvolle dag op het werk of met verschillende ideeën over de te volgen route of aanpak), maar in oktober hadden we samen een prachtige planning in elkaar gedraaid die haalbaar (in 6 maanden 32.000km rijden) en realistisch (in juni bij 15C door het hooggebergte van Kirgizië en Tajikistan in plaats van bij -5C in maart, etc.) leek.

De focus kwam vervolgens een poosje te liggen op het organiseren van alle randvoorwaarden, zoals het in orde maken van onze onbetaalde verloven, afspraken maken over het onderverhuren/zelf blijven huren van ons appartement, wat te doen met GWL- en tv-aansluitingen en ook niet onbelangrijk: het aanvragen van de eerste visums. Want dat is ook bijzonder doolhof van allerlei verschillende regels en details per land waar we een visum voor moesten hebben. Zo kun je bij vrijwel alle visums tot 90 dagen na het moment van afgifte het land inreizen en is vervolgens geldig voor de aangegeven periode, maar in Iran moet je binnen 90 dagen van afgifte ook daadwerkelijk het land uit zijn.. Toch geen onbelangrijk detail als je het visum zo ver mogelijk van tevoren wilt regelen! In Centraal-Azië zijn de verschillen helemaal groot. Zo hebben Kazachstan en Kirgizië inmiddels geen visumplicht meer voor EU inwoners, maar in Turkmenistan krijg je alleen een toeristenvisum als je via een Turkmeense reisorganisatie boekt, je gehele verblijf een gids bij je hebt en een berg papierwerk aanlevert waar een gemiddeld recyclingbedrijf zijn jaaromzet uit kan halen. Gelukkig was er een alternatief, namelijk een transitvisum. We zouden dan geen gids mee hoeven nemen, niks hoeven boeken en kregen dan 5 dagen om het land te doorkruisen. We lazen echter op verschillende reisblogs dat dit type visum regelmatig volstrekt willekeurig werd afgewezen, dus besloten we voor dit visum de visumdienst in te schakelen. Dat bleek geen onverstandige keuze, aangezien het gevraagde ‘reisschema van de route’ gelezen moest worden als ‘slijmbrief aan de consul om alsjeblieft een visum te krijgen omdat je in hun prachtige land via de volgende route het land zou willen doorreizen’.

Ook het visum voor Mongolië leverde wat problemen op, maar niet wat betreft de aanvraag dit keer. We kregen wisselende berichten van het consulaat in Breda, de ambassade in Brussel en de overheid in Mongolië over het rijden met eigen vervoer in Mongolië. Daarnaast werd ons uit de verschillende berichten wel duidelijk dat het lastig zou worden om Mongolië zonder auto te verlaten terwijl we er met auto binnen waren gekomen. En zo konden we voor de derde keer ons reisplan gaan aanpassen. De Kazachstaanse regelgeving leek ons beter gezind en in een telefoontje naar de ambassade werd Marcella op elke vraag het geruststellende antwoord gegeven “yes, yes, is possible.”. In Zijderoute 3.0 gaan we dus na twee maanden reizen onze auto tijdelijk in Almaty, Kazachstan stallen, vliegen we naar Hong Kong en reizen we in anderhalve maand door China en Mongolië (van Zuid naar Noord bleek klimaattechnisch namelijk gunstiger dan ons originele idee om van Noord naar Zuid te reizen) en na dit uitstapje vervolgen we onze route weer met onze eigen auto.

Oh ja, onze auto… Dat is ook nog een goed verhaal. Na flink wat research in de voor- en nadelen van verschillende modellen terreinwagens, het afstruinen van tweedehands auto’s en een aantal proefritten, kochten we eind november dan eindelijk onze Mitsubishi Pajero Sport. Op de terugweg van de aankoop, liep echter meteen de temperatuurmeter op en bleek de motor oververhit. Nou staat de familie Tuerlings al jaren bekend om de autoproblemen op weg naar vakanties en is dit hele plan wat dat betreft natuurlijk niet bijster slim, maar dit was wel heel snel! Een hoop gesodemieter en euro’s verder, hebben we nu gelukkig een auto waarmee we, ondanks de Tuerlings-vloek, toch het avontuur aan durven!

Woensdag gaan we dan eindelijk echt op weg, maar zoals je hebt kunnen lezen is onze reis eigenlijk maanden geleden al begonnen. Iedereen bedankt voor alle afscheidsberichtjes, kaartjes en cadeautjes, wij gaan genieten en houden jullie via deze blog zo nu en dan op de hoogte. (als je het handig vindt, kun je je rechtsboven deze pagina aanmelden voor de mailinglijst. Je krijgt dan een mailtje als er een nieuwe blog is).